من لوس امام رضایُم!

بسم الله الرحمن الرحیم

به مناسبت شهادت ثامن‌الائمه، امام رضا (ع) تارنمای فرهنگی مرحوم حجت الاسلام و المسلمین یحیی‌زاده بخش‌هایی از دست‌نوشته‌های ایشان را که درباره‌ی ارادت آن مرحوم به حضرت علی بن موسی الرضا (ع) است، بازنشر می‌دهد.

السلام علی من امر اهله و عیاله بالنیاحه علیه قبل [وقوع] القتل الیه

این دفتر که هشتمین دفتر از این نوع می‌باشد، با سلامی به امام هشتم علیه السلام آغاز می‌کنم!

در زندگی هرجا درمانده‌ام، هرجا سرم به سنگ خورده، هرجا هیچ روزنه امیدی نمی‌دیده‌ام، به او پناه برده‌ام و اکثراً به این شیوه، مشکلاتم حل گردیده است.

واقعاً چنین بوده است! و من به همین جهت در زمان پر شدن این دفتر، به خیلی موفقیت‌ها طمع دارم و چشم انداز روشنی می‌بینم، امیدوارم که حضرت مرا در این مسیر کمک نماید!

[برگ آغازین دفتر هشتم روزنوشت‌های نمایندگی، جمعه ۶ آبان 13۸۴]

—-

من لوس امام رضایُم!

همواره در هر مشکلی، به آقا توسل جسته‌ام؛ بارها در ناامیدی‌ها، با تمسک به این حبل الله المتین، مشکلم را حل کرده‌ام. اصولاً اگر در اوج مشکلی که همه چیز فراموشم شده باشد، نام حضرت یادم بیاید، همان وقت مطمئن می‌شوم که مشکلم حل می‌شود. اگر هم آقا دعوت کند و بتوانم به پابوس او بروم، امید و نور رجائی در قلبم روشن می‌گردد که مدت‌ها تحت تاثیر آن قرار می‌گیرم.

به هرحال نرفتن زیارت معصومین در مدینه النبی، عمره، حج، نرفتن [به] عتبات عالیات، باید در جایی و به شکلی جبران گردد و چه چیزی کارسازتر از زیارت قبله‌ی هفتم، امام هشتم علیه السلام که «لا جعله الله آخر العهد من زیارته و زیاره الائمه علیهم السلام و رزقنا الله شفاعتهم».

[بخشی از روزنوشت 11 آبان 1384، دفتر هشتم]

باز نشر محتوا با ذکر منبع " تارنمای فرهنگی مرحوم یحیی زاده" مجاز می باشد.