فرشته ای که خدا از ما گرفت…

از دوره هفتم مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از مردم شهرمان راهی بهارستان شد…
و این برای چشم های مردم آغازی بود بر مردی که به دور از ظاهرسازی ها و مال اندوزی ها، از مردم و برای مردم بود…
همان سید بزرگواری که بارها در کوچه و خیابان شهرمان، با موتور سیکلت ساده خویش و یا با پای پیاده طی طریق می کرد، و با مردم شهرش هم دل و هم زبان می شد، ساده و صمیمی، دوست داشتنی و دلسوز…
اما بودند کسانی که همین ساده زیستی را، که حتی رهبر انقلاب امام خامنه ای نیز، آن را ستوده بود، به باد انتقاد گرفته بودند، که مگر نماینده مجلس هم می تواند ماشین مدل بالا و خانه مجلل نداشته باشد، و این را مایه آبروریزی برای خود و شهرشان می دانستند، و این برای کسانی که بویی از انسانیت و بزرگواری نبرده بودند مایه تعجب نبود…
حدود یک ماه قبل، روزگار ورق تازه خود را رو کرد و این مرد دوست داشتنی را به تخت بیمارستان سپرد، و شد آغازی برای التماس های مردم به درگاه خدای بزرگ، برای سلامت مردی که قدرش را کمتر داشتیم، و حتی نگرانی های مخالفانش نیز دیدنی می نمود…
اما…
به همین راحتی از بین ما رفت، بعد از سال ها انگار اینچنین مردی در میان ما نبوده است، و خدا برای آزمایش ما فرشته ای فرستاده بود، و چون ما را بر این امر، شکرگزار نیافت، نعمتش را از بین ما برد، و ما مانده ایم و دل های غمزده از جای خالی آقا سید…
واژه تسلیت، واژه ای ناقص و نارساست، برای بیان غمی که امروزه چنگ بر دلمان انداخته است، کما اینکه جایگزین مناسبی نیز برای آن نمی توان یافت…
غم از دست دادن حاج آقا یحیی زاده را، به امام عصر (عج) و رهبر انقلاب امام خامنه ای و بر همه چشم های به اشک نشسته و دل های حزین دوست دارانش و خانواده محترمش، تسلیت می گوییم…

گروه فرشتگان خاکی میبد

باز نشر محتوا با ذکر منبع " تارنمای فرهنگی مرحوم یحیی زاده" مجاز می باشد.